29 april 2024

|

Algemeen

|

Door de redactie

Ruim 46 jaar (!) heeft Marij Duijsters gewerkt in en voor de zorg, waarvan de laatste 19 jaar als adviseur bij Elaa. Nu gaat ze genieten van een nieuwe fase in haar leven. Hoewel wij als Elaa het haar van harte gunnen, zullen wij haar ontzettend missen. We zijn Marij veel dank verschuldigd voor haar loyale collegialiteit en haar onvermoeibare inzet. In dit interview laten we haar graag nog één keer aan het woord.

“Het klinkt lang, 19 jaar” zegt Marij, “maar ik heb zoveel verschillende dingen en projecten gedaan, dat het voelt als verschillende banen bij dezelfde organisatie. En ik vind pionieren erg leuk, nieuwe dingen ontwikkelen.”

Bezige bij

Je kunt wel stellen dat Marij een bezige bij is. Als 18-jarige begon ze aan de in-service opleiding tot A-verpleegkundige, daarna de B-opleiding, vervolgens de MGZ-opleiding voor wijkverpleegkundige en sociaal psychiatrisch verpleegkundige (SPV). Bij de Riagg Amsterdam-Noord werkte ze als SPV bij het ouderenteam en bij preventie, studeerde daarnaast gezondheidswetenschappen in Maastricht. In 2005 werd ze vervolgens adviseur bij Elaa en heeft sinds enkele jaren tevens een eigen praktijk voor coaching en energiewerk. “Juist die ervaring en brede blik kwamen goed van pas bij mijn werkzaamheden als adviseur”, is haar mening.

Connectie met werkveld

Overigens was de organisatienaam bij haar komst nog niet Elaa, maar 1ste Lijn Amsterdam, een net opgerichte regionale ondersteuningsorganisatie (ROS). “Dat was pionieren, hoe konden wij die ondersteuning vormgeven? Dat betekende connectie maken met het werkveld, kijken: wat is nodig en wat moet daarvoor worden gedaan? Om vervolgens op basis daarvan projecten op te zetten.”

Hoe heet je, bij welke organisatie werk je en hoe heette die eerst?

Vol overtuiging stelt Marij: “De inhoud is altijd de beste ingang. En net zo belangrijk is het dat mensen elkaar kennen, elkaar weten te vinden en elkaar vertrouwen. Wie kan met wie samenwerken? Daar moet je blijvend op inzetten, want in zorg en welzijn zijn veel wisselingen.” Glimlachend denkt Marij terug aan haar eerste bijeenkomst van de GGZ-regiocarrousel. “In het voorstelrondje was steevast de eerste vraag: ‘hoe heet je, bij welke organisatie werk je en hoe heette die eerst?’ Dat waren zinvolle, stadsdeelgerichte bijeenkomsten waar aan de hand van casuïstiek iedereen vertelde wat ze konden bieden vanuit de zorg en welzijn. Ook toen waren er al veel veranderingen. Niets nieuws onder de zon.”

Ministages en PaTz

Voor huisartsen en bedrijfsartsen heeft ze onder meer ministages georganiseerd. “Een kijkje in elkaars keuken, zodat je weet wat er bij de ander speelt.” Met evenveel genoegen kijkt ze terug op de opzet van PaTz-groepen (palliatieve zorg thuis) waar huisartsen en wijkverpleegkundigen nauw samenwerken en pro-actieve zorg plannen. Ook heeft ze een periode als landelijke coördinator gewerkt om de PaTz-groepen te implementeren. “Dat was echt een parel. Zelfs letterlijk, want dit heeft de officiële ZonMw-parel gekregen. Initiatiefnemer Bart Schweitzer en ik hebben er hard aan getrokken om het PaTz-gedachtengoed landelijk onder de aandacht te brengen.” Eerlijk: “Het was een mooie tijd en het geeft een goed gevoel dat dat is gelukt.”

Holistische blik

Daarnaast heeft Marij veel gedaan in de ouderenzorg, waaronder het ZonMw-project ‘In gesprek met de burger’. “Bijeenkomsten waarin huisartsen hun patiënten informatie geven over de zorg- en behandelmogelijkheden in de laatste levensfase. Patiënten stelden het erg op prijs dat de eigen huisarts vertelt hoe hij omgaat met vraagstukken als euthanasie en palliatieve sedatie. Daarbij werden de patiënten ook aangezet om bewust na te denken over hun levenseinde, niet alleen medisch, ook wat betreft zingeving. Wat is belangrijk voor je, hoe wil je dat vormgeven?” Peinzend: “Met die bewustwording ben ik op veel manieren bezig geweest.”

Licht grijnzend: “Die holistische blik zit in mijn DNA, hoor. Wie zit er tegenover je? Niet alleen kijken naar de klachten, maar ook naar wat er wél kan. En kijken naar alle dimensies van de mens. Het gedachtengoed van Positieve Gezondheid spreekt me dan ook erg aan. Toen ik als SPV’er werkte, vormden de huisartsen, wijkverpleegkundigen en maatschappelijk werk de kern van de eerstelijnszorg in de wijk. Als team elkaar aanvullend: medische eerstelijnszorg, zorg thuis en welzijn bij elkaar. Dat is in de loop der tijd door overheidsbeleid teloor gegaan, maar je ziet die kern, die persoons- en wijkgerichte zorg en ondersteuning, nu weer terugkomen in de Visie op de eerstelijnszorg. Mijn collega’s noemden onlangs in een interview het hometeam en basisteam als levende sociale kaart. Daar geloof ik echt in.”

Elaa als verbinder

Marij’s advies aan haar collega’s: “Blijf contact houden en hou voeling met de praktijk van de eerstelijnszorgverleners. Stimuleren dat zorg- en welzijnprofessionals elkaar kennen, elkaar weten te vinden en elkaars expertise benutten. Elaa speelt daarin een belangrijke verbindende rol. Een uitdaging daarbij is dat men elkaar weet te vinden en ook dezelfde taal spreekt. Terugkijkend op mijn loopbaan ben ik blij dat ik daaraan mijn steentje heb mogen bijdragen. En die ervaringen neem ik ook mee nu ik me volledig kan richten op mijn eigen praktijk. ”